Psychologia dziecka niedostosowanego społecznie
Niedostosowanie społeczne powstaje w sposób nagły lecz stopniowo narasta. Początkowo zachowanie dziecka jest normalne. Anormalne jest natomiast jego środowisko. Ono właśnie przyczynia się do stopniowego zakłócenia u dziecka procesów regulacji wewnętrznej, do pojawienia się coraz głębszych zaburzeń emocjonalnych i konfliktów z otoczeniem.
Dzieci niedostosowane społecznie sprawiają poważne trudności wychowawcze w rodzinie i w szkole. Nie przestrzegają podstawowych norm i zasad postępowania . Nie jest to chwilowy bunt, lecz uogólniona postawa, którą cechuje negacja autorytetów i społecznie aprobowanych wartości. Dziecko takie charakteryzuje się brakiem lub trudnościami w nawiązywaniu kontaktów z innymi ludźmi.
Niedostosowanie społeczne dzielimy na cztery płaszczyzny: demoralizację; nawiązywanie płytkich relacji; bierność i zahamowanie społeczne np. autyzm oraz izolacja społeczna. W tych obszarach będzie polegała praca z dzieckiem oraz wczesne wykrycie problemu z jakim zmaga się ono same, jak i rodzice.
Konsultacja wstępna to pierwsza rozmowa z terapeutą. Jej celem jest zrozumienie sytuacji, w jakim jest obecnie dziecko i z czym się zmaga. Podczas bezpośredniej rozmowy zbierzemy najważniejsze informacje pozwalające zdecydować, czy jest potrzebna pomoc, a jeśli tak, to jaka i w jakiej formie. Spotkanie kończy się wspólnym ustaleniem dalszego trybu postępowania.
Jaki jest przebieg konsultacji z terapeutą?
Na pierwsze spotkanie zapraszani są rodzice lub opiekunowie dziecka. Podczas spotkania rozpoznajemy problem, z jakimi zgłaszają się rodzice oraz analizujemy aktualną sytuację życiową dziecka.
Kolejnym etapem jest terapia z dzieckiem. Ilość tych spotkań uzależniona jest od wielu czynników, przede wszystkim od złożoności i natury problemu, zwykle to trzy lub cztery terapie. Mają one na celu pomoc w obecnej sytuacji i znalezienie „ złotego środka”, dzięki któremu rodzice będą mogli kontynuować i nauczyć się jak skutecznie pomagać swojemu dziecku w potrzebie.
Ostatnim etapem są wspólne sesje, gdzie następuje konfrontacja: rodzic – dziecko oraz ustalenie formy ćwiczeń wykonywanych w domu.